ölgün

ölgün

sf. 1. Diriliği, canlılığı, tazeliği kalmamış: “Ölgün sesi pürtüklü bir duvar, tırtıklı bir kâğıt gibi belli belirsiz yükselip alçaldı.” -E. Şafak. 2. Pörsümüş, solmuş (bitki). 3. mec. Cansız, renksiz, dikkat çekmeyen: “Ölgün lambaların yarı aydın-lattığı bir salonda onlarla karşı karşıya oturduk.” -H. S. Tanrıöver. 4. mec. Gücü azalmış, zayıflamış: “Canlı olmaya çalışan ölgün adımlarla kapağı odasına attı.” -H. Taner.

ölgün

Ölü çıkan ev.

ölgün

1. Acıma duygusu olan, yufka yürekli. 2. Güçsüz, bitkin.

---

ölgün için benzer kelimeler

---

ölgün, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, ö harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'ö', 'l', 'g', 'ü', 'n', şeklindedir.
ölgün kelimesinin tersten yazılışı nüglö diziliminde gösterilir.