ölgün
sf. 1. Diriliği, canlılığı, tazeliği kalmamış: Ölgün sesi pürtüklü bir duvar, tırtıklı bir kâğıt gibi belli belirsiz yükselip alçaldı. -E. Şafak. 2. Pörsümüş, solmuş (bitki). 3. mec. Cansız, renksiz, dikkat çekmeyen: Ölgün lambaların yarı aydın-lattığı bir salonda onlarla karşı karşıya oturduk. -H. S. Tanrıöver. 4. mec. Gücü azalmış, zayıflamış: Canlı olmaya çalışan ölgün adımlarla kapağı odasına attı. -H. Taner.
ölgün
Ölü çıkan ev.
ölgün
1. Acıma duygusu olan, yufka yürekli. 2. Güçsüz, bitkin.
ölgün için benzer kelimeler
ölgün, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
ö harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'ö', 'l', 'g', 'ü', 'n', şeklindedir.
ölgün kelimesinin tersten yazılışı nüglö diziliminde gösterilir.