özlü

sf. 1. Özü olan, öz bölümü çokça olan: “Gönlüm dolu İstanbul'un en özlü sesiyle.” -Y. K. Beyatlı. 2. Kıvamlı. 3. Benliğinde, varlığında, yapısında herhangi bir nitelik bulunan: “Ben o kadar bedbaht, doğru özlü bir kadınım ki beni sonra anlayacaksınız.” -A. Gündüz. 4. Yapışkan, verimli (toprak). 5. Düşünceyi gereksiz söz kullanmadan bildiren: Özlü anlatım. 6. zf. Kısa ve anlamlı bir biçimde: “Köprüye kadar kendi dünyaları içinde ne tatlı, ne özlü konuşurlardı.” -Y. Z. Ortaç.

Az kelime ile çok şey anlatan (ÖZLÜLÜK, İcaz, Concision).

Az sözcükle çok şey anlatan (söz).

Cinsiyet: Erkek 1. Özü, benliği olan. 2. İçten, gerçek. Cinsiyet: Kız 1. Özü, benliği olan. 2. İçten, gerçek.

Antalya ili, Aksu bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Çankırı ili, Orta ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Erzincan ili, Kuruçay bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Giresun ili, Tirebolu ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

İçel ili, Mut ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Ordu ili, Gölköy ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Şanlıurfa ili, Yardımcı bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Trabzon ili, Arsin ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

özlü için benzer kelimeler

özlü, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, ö harfi ile başlar, ü harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'ö', 'z', 'l', 'ü', şeklindedir.
özlü kelimesinin tersten yazılışı ülzö diziliminde gösterilir.