öznitelik
öznitelik İng. attribute
1. Bir varolanın özle ilgili, kalıcı, zorunlu, yapıcı niteliği; temel belirti ; yüklem. Ancak bir tözde bulunan, bir taşıyıcıyı gerektiren, değişken ve rastlantısal olandan (ilinekten) ayrı olarak özce töze bağlı olan şey. // Aristoteles, bir nesnenin kendisinden ayrı düşünülemeyen niteliklerini rastlantısal olanlardan ayırarak özle ilgili, zorunlu nitelikler, öznitelikler olarak adlandırır. Thomas'ta da öznitelik aynı anlamdadır. Skolastikler Tanrı'nın özniteliklerinin sözünü ederler. Descartes'ta da öznitelik tözün temel niteliği anlamındadır. Spinoza tözün değişmez varlık biçimleri olarak öznitelikleri değişken kiplerden (modus) ayırır. Ona göre tözde (Tanrı'da) sonsuz öznitelikler vardır, ama insan ancak iki tanesini bilmektedir: Düşünme, bilinç (cogitatio) ve uzam (extentio). 2. (Mantıkta) Bir özneye ilişkin olarak evetlenen ya da değillenen nitelik. // Yüklemden ayrılığı, modern mantıkçılara, yüklemin daha geniş olmasıdır. (Öznitelik: özneye "dır" koşacı ile bağlı olan; yüklem: özneye ilişkin olarak evetlenen şey; örneğin: "İnsan memelidir." önermesinde "memeli" özniteliktir; "İnsan düşünür." önermesinde "düşünür" yüklemdir. Ama bu ayırma iyi temellendirilmemiştir. bk. yüklem
öznitelik İng. attribute
Bir bireyin nitel özelliği. Örneğin cinsiyet, bir özniteliktir.
öznitelik İng. attribute
Özellik, sav ya da içlemsel bağıntı. || Herhangi bir n-Ii ( ) yüklemin içlemi bir özniteliktir.
öznitelik için benzer kelimeler
öznitelik, 9 karakter ile yazılır. Ayrıca,
ö harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'ö', 'z', 'n', 'i', 't', 'e', 'l', 'i', 'k', şeklindedir.
öznitelik kelimesinin tersten yazılışı kiletinzö diziliminde gösterilir.