pekâlâ

pekâlâ T. pek + Ar. a¤l¥

sf. (pekâ:lâ:) 1. Benzerlerinden aşağı olmayan: Pekâlâ bir ev, niçin beğenmediniz? 2. e. “Dediğin gibi olsun, öyle kabul edelim” anlamlarında bir söz, peki: Pekâlâ madem biliyordun, ne diye söylemedin? 3. zf. Kesinlikle: Pekâlâ gideceğim, siz ne karışıyorsunuz? 4. zf. Elbette: “Gece yarısını geçmiş olmasına rağmen, hiç olmazsa, arkadaşım pekâlâ beni bekleyebilirdi.” -K. Bilbaşar. 5. zf. Çok iyi: “Hâlbuki yalının rehinde olduğunu pekâlâ işitmiştim.” -Y. K. Karaosmanoğlu.

---

pekâlâ, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, p harfi ile başlar, â harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'p', 'e', 'k', 'â', 'l', 'â', şeklindedir.
pekâlâ kelimesinin tersten yazılışı âlâkep diziliminde gösterilir.