sefil
sefil Ar. sef³l
sefil
sf. 1. Sefalet çeken, yoksul: Bu, korkunç bir çocukluğun, sefil, bahtsız bir çocukluğun devamıdır. -S. F. Abasıyanık. 2. Alçak: Süfli gayeler, kütleleri ya oldukları yere mıhlayan ve bir arpa boyu ileri götürmeyen sefil isteklerdir. -S. Ayverdi. 3. zf. Yoksul veya alçak bir biçimde: Ayaklarındaki postalların yarısı yok bir hâlde mart havasının sert soğuğunda âciz ve sefil titriyordu. -H. E. Adıvar.
< Ar. sefil) sefilsefil
< Ar. sefîl: sefil; uysal; kolay kandırılabilir. || sefil adam: yumuşak huylu, uysal adam
sefil, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
s harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
's', 'e', 'f', 'i', 'l', şeklindedir.
sefil kelimesinin tersten yazılışı lifes diziliminde gösterilir.