şey

a. 1. Madde, eşya, söz, olay, iş, durum vb.nin yerine kullanılan, belirsiz anlamda bir söz: “İnsan bir şeyin değerini ondan yoksun kalınca anlıyor.” -Halikarnas Balıkçısı. 2. Nesne, madde: “Asıl zorluk belki öğrenilmesi lazım gelen şeylerin değil, unutulması gereken şeylerin çokluğundan gelir.” -A. Ş. Hisar.

Aşığın dik yüzünün düz kısmı. || şegh

< Ar. şey: şey. || şe (yapmak) || şee: şeye || şeyceyuh: ğey edeceğiz || şeyetmek: şey etmek || şeylıh: şeylik

(Günlük dilde) Herhangi bir düşünce konusunu göstermeğe yarayan belirsiz terim. (Felsefede) 1. Düşünen bilincin konusu olabilen, gerçekte var olmayıp da yalnızca düşünülmüş olan her şey. Bu anlamda: düşünce nesnesi = ens rationis. 2. Kişiye karşıt olarak: Bilinçten yoksun varlık. 3. Gerçek olan, bilincin dışında, kendi başına var olan tek nesne (ens reale). Böyle bir var olan, tek nesne olarak niteliklerin taşıyıcısı töz diye de anlaşılır. 4. Duyularla kavranabilen cisimsel nesne.

şey için benzer kelimeler

şey, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca, ş harfi ile başlar, y harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'ş', 'e', 'y', şeklindedir.
şey kelimesinin tersten yazılışı yeş diziliminde gösterilir.