son ek

a. db. Kelimelerin kök veya gövdesinin sonuna gelen ek.

Kökün veya kökenin sonuna eklenerek yeni bir gövde veya yeni bir kelime türetmeğe yarayan şekil öğesi. Gövde türetmeğe yarayana GÖVDE SON EKİ ( S. de thème ) adı verilir. Hint - Avrupa dillerinde BÜKÜN SON EKİ ( S. flexionnel ) terimi takı ( désinence ) anlamdaşıdır. Sonekler doğrudan doğruya köke veya gövdeye geldiklerine göre BİRİNCİL ve İKİNCİL SON EK ( S. primaire, S. secondaire ) diye anılır ( SONA EKLEYİŞ, Suffixation ).

Sözcük sonuna gelen ek. Türkçede -ci (demir-ci) , -li (ev-li) , -in (ev-in) , -de (ev-im-iz-de) , -e (ev-li-ler-e) vb.

Kelime kök veya gövdesinin sonuna eklenen ek. Türkçenin ekleri son eklerdir: baş + lı, baş + lık, başlık + sız, yaş + a-, yaşlı + lık, demir + ci, demirci + lik, gec + ik-, gecik-tir-, bak-ış, anla-y-ış vb.

Azerbaycan Türkçesi: şňkilçi; Türkmen Türkçesi: affiks ~ suffiks; Gagauz Türkçesi: sufiks; fleksiya;postfiks; Özbek Türkçesi: son qoşimça; Uygur Türkçesi: qoşumçä; Tatar Türkçesi: yasağıç ~ yasağıçquşimça; Başkurt Türkçesi: suffiks; Kmk: koşumca; Krç.-Malk.: suffiks ~ söznü ahırı;Nogay Türkçesi: kosımşa; Kazak Türkçesi: kosımşa; Kırgız Türkçesi: müçö; Alt:: kojulta; Hakas Türkçesi: hozım;Tuva Türkçesi: ko'jumak; Şor Türkçesi: kojundalı; Rusça: suffiks; fleksiya; postfiks; ;

son ek için benzer kelimeler

son ek, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, s harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 's', 'o', 'n', ' ', 'e', 'k', şeklindedir.
son ek kelimesinin tersten yazılışı ke nos diziliminde gösterilir.