sürgü

a. 1. Kapının kapanması için arkasına yatay olarak yerleştirilen demir veya ağaç kol, tırkaz, sürme: “Ne var ki banyo kapısının sürgüsü tutuk, kilidi de kırık olduğundan, kolu indirerek dışarı çıkmayı başarmıştı her seferinde.” -E. Şafak. 2. Sürülmüş tarlayı bastırmak ve düzeltmek için kullanılan, taştan veya ağaç kütüğünden tarım aracı, tapan. 3. Sıvayı bastırıp düzeltmek için kullanılan büyük mala. 4. Hastanın büyük ve küçük abdestini yapabilmesi için altına sürülen kap. 5. Çoğu kez bölümlere ayrılmış bir çubuk üzerinde veya bir cetvelin, bir kumpasın ortasına açılmış bir oluk içinde kayabilen sivri uç veya küçük lama.

1.Ekilen tohumu örtmeye ya da tarladaki büyük toprak parçalarını kırıp düzeltmeye yarayan çalılardan yapılan bir araç, ağaç silindir. 2.Tırmık. 3.Harman yaparken otları temizlemek için çalılardan yapılan ve hayvan koşularak çekilen bir çeşit süpürge. 4.Yokuştan inen arabanın arkasına takılarak hızını kesmeye yarayan dallı budaklı ağaç. 5.Fırın süpürmeye yarayan ucunda bez sarılı sopa. 6.Kar küreği.

1.bk. sürgün (I). 2.Sürgün ilacı, müshil.

Derelerde balıkları sürerek yapılan av.

İçerden kapanan bir çeşit kilit.

Kalın ağaç direk.

Kırma av tüfeklerindeki anahtar : Sürgüsüz tüfek tehlikelidir.

İshal.

Ağaç filizi.

1. Kar temizlemek için kullanılan araç. 2. Sürülen tarlayı düzenlemeye yarayan araç. 3. Harman yığmaya yarayan araç.

Bağırsak bozukluğu, sürgün.

Panoları birleşik tutmada kullanılan tahta ya da demir lama.

(fizik)

(tarım)

[sönge, söngü, söngüye, sünge, süngü, süngüye, sürme] : 1. Ucu çaputlu fırın temizleme sopası. (Beyköy *Şarkikaraağaç -Isparta; Darıveren *Acıpayam -Denizli; *Kemalpaşa -İzmir; Gürmedere *Fethiye -Muğla) [sönge] : (Yenice *Gelendost -Isparta; -Amasya) [söngü] : (Akçaşar *Yalvaç -Isparta; *Emet -Kütahya) [söngüye] : (Uşak) [sünge] : (*Mudurnu -Bolu) [süngü] : (Işıklar *Bornova -İzmir) [süngüye] : (Dereyalak, İnönü -Eskişehir) 2. Kapının içten kapanmasını sağlayan ağaç kol. (Çarıksaray *Şarki karaağaç -Isparta) [sürme] : (Dereyazıcı *Alaca -Çorum) 3. Harman yerini temizlemek, düzeltmekte kullanılan uzun tahta saplı, üçgen ya da dikdörtgen biçiminde ağzı olan tahta araç. (Kırklareli)

1. Tarlanın, yerin toprağını düzeltecek âlet. 2. Mala.

Malatya ili, Sürgü bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

sürgü için benzer kelimeler

sürgü, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, s harfi ile başlar, ü harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 's', 'ü', 'r', 'g', 'ü', şeklindedir.
sürgü kelimesinin tersten yazılışı ügrüs diziliminde gösterilir.