tepe
a. 1. Bir şeyin en üstteki bölümü: Pencere önünde dimdik durmuş, kocaman ağaçların tepesine bakıyordunuz. -S. F. Abasıyanık. 2. Bir yerin, bir nesnenin vb.nin üstü, hizası: Ekşisu'da trenden indikleri sırada güneş tam tepelerindeydi. -N. Cumalı. 3. tkz. Birinin yanı başı, baş ucu: Tepemde durup canımı sıktı. 4. anat. Başın üst, kafatasının iki kulak arasında kalan bölümü: Güneş sanki yalnız sizin tepenize ışık ve sıcaklık aksettirmeye çalışıyor. -R. H. Karay. 5. coğ. Yüksekliği genellikle birkaç yüz metreyi geçmeyen, çok kez tek başına, yamaçları yatık yer biçimi: Derenin sağ tarafına yükselen tepenin yamaçları daha hafif eğimli, daha genişti. -N. Cumalı. 6. mat. Çokgende veya çok yüzlüde köşelerden her biri. 7. mat. İkizkenar bir üçgende eşit kenarların kesişme noktası. 8. mat. Bakışım ekseni bulunan bir eğrinin veya yüzeyin bu eksenle kesişme noktalarından her biri.
tepe Fr. Apex
tepe Fr. Sommet
tepe Fr. Mésocrâne
tepe
Tütün bitkisinin yukarıya doğru en son, beşinci tabaka yaprakları.
tepe
Tepe || tebbe
tepe
Doruk
tepe İng. hill
Bağılyüksekliği genellikle birkaç yüz metreyi geçmeyen, çok kez tek başına, yamaçları yatık yer biçimine verilen ad.
tepe İng. peak
Bir dalgalı akımda ulaşılan en yüksek değer.
tepe
bk. doruk
tepe
bk. doruk noktası,
tepe Fr. colline
(coğrafya)
tepe Osm. kumme
(çiçek durumları) (botanik)
tepe Osm. re's
(matematik)
Tepe
Diyarbakır ili, Dicle ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Tepe
Diyarbakır ili, Lice ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Tepe
Konya ili, Sille bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
tepe için benzer kelimeler
tepe, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
t harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
't', 'e', 'p', 'e', şeklindedir.
tepe kelimesinin tersten yazılışı epet diziliminde gösterilir.