tevatür
tevatür Ar. tev¥tur
tevatür
a. (teva:tür) esk. 1. Bir haberin ağızdan ağıza yayılması, yaygın söylenti: Eğer bu derece tevatür olmamış olsaydı, bu alışverişten çoktan vazgeçecekti. -E. E. Talu. 2. din b. Yalan olarak söylenmiş bir söz üzerine birleşmeleri mümkün olmayan, her zaman güvenilen kimselerin bir haberi bildirmeleri.
tevatür
Güzel, iyi
tevatür, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca,
t harfi ile başlar, r harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
't', 'e', 'v', 'a', 't', 'ü', 'r', şeklindedir.
tevatür kelimesinin tersten yazılışı rütavet diziliminde gösterilir.