tevatür

tevatür Ar. tev¥tur

a. (teva:tür) esk. 1. Bir haberin ağızdan ağıza yayılması, yaygın söylenti: “Eğer bu derece tevatür olmamış olsaydı, bu alışverişten çoktan vazgeçecekti.” -E. E. Talu. 2. din b. Yalan olarak söylenmiş bir söz üzerine birleşmeleri mümkün olmayan, her zaman güvenilen kimselerin bir haberi bildirmeleri.


tevatür

Güzel, iyi


tevatür, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca, t harfi ile başlar, r harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 't', 'e', 'v', 'a', 't', 'ü', 'r', şeklindedir.
tevatür kelimesinin tersten yazılışı rütavet diziliminde gösterilir.