tını
a. 1. müz. Türlü müzik araçlarının verdiği sesleri birbirinden ayırt etmeyi sağlayan ses özelliği. 2. fiz. Bir cismin titreşiminden çıkan sesi, başka nitelikteki bir cismin aynı yükseklikte çıkan sesinden ayırt ettiren özellik, tınnet: Mustafa sesimdeki alaycı tınıdan kuşkulandı. -A. Ümit. 3. mec. Söyleniş biçimi, vurgusu: Bu cümlenin tınısında ufak bir böbür sezer gibi oldum. -H. Taner.
tını
Ağır kanlı
tını İng. timber, quality
Bir cismin titreşiminden çıkan sesi, başka nitelikteki bir özdeğin aynı yükseklikteki sesinden ayıran özellik.
tını İng. timbre
İnsan sesini belirginleştiren nitelik. Yüksekliği, yeğinliği aynı olan sesleri birbirinden ayıran nitelik.
tını İng. tone
Bir çalgının tonu.
tını Osm. tınnet
(fizik)
tını İng. timbre
Sinema/TV. Bir sesin, kendisini oluşturan çalgıdan ya da araçtan aldığı ve öbürlerinden ayırt ettiren özellik.
tını Fr. timbre
Yüksekliği ve şiddeti aynı olan sesleri birbirinden ayıran nitelik.
tını İng. timbre
fizik: Bir cismin titreşiminden çıkan sesi, başka nitelikteki bir cisimden aynı yükseklikte çıkan sesten ayıran özellik.
tını için benzer kelimeler
tını, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
t harfi ile başlar, ı harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
't', 'ı', 'n', 'ı', şeklindedir.
tını kelimesinin tersten yazılışı ınıt diziliminde gösterilir.