toplaç
a. fiz. Elektrik dinamolarında, hareketli bölümün üzerindeki iletken devrelerde oluşan akımı toplayıp tek bir devreye veren araç, kolektör.
toplaç İng. collector
Transistorda, yük taşıyıcıların araçtan ayrıldığı üşek.
toplaç
bk. toplayıcı.
toplaç İng. collector
Bir akım üretecinde göbeğin akımı toplayıp fırçalara aktaran, aralarına birer yalıtkan yerleştirilmiş bakır dilimlerden oluşan uç parçası.
toplaç İng. collector
TV. Bir ikonoskopun mozağinden çıkan ikincil elektronları toplayan artı uç.
toplaç İng. collector
1. elektrik: Bir üreteçte, dalgalı akımdan elde edilen doğru akımın birikmesini sağlayan yalıtılmış iletken yaprakcıklardan kurulu düzen, 2. döşem: Küçük borulardan gelen ya da küçük borulara dağılacak akışkanın toplandığı ana boru. 3. otomobil: Hava benzin karışımını araçtan motora, yanmış gazı yuvgudan susturucuya ileten boru.
Toplaç Osm. Camia
toplaç, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
t harfi ile başlar, ç harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
't', 'o', 'p', 'l', 'a', 'ç', şeklindedir.
toplaç kelimesinin tersten yazılışı çalpot diziliminde gösterilir.