töz

a. 1. Kök, asıl, cevher. 2. fel. Değişenlerin özünde değişmeden kaldığı varsayılan idealist kavram, cevher.

Kulak arkasındaki çukur yer.

(Yun. hypostasis, hypokeimenon = altta bulunan) : (Yunanca'da ousia = öz de aynı anlamda kullanılır.) Değişen durumlar ve niteliklere karşı kalıcı olan; bir başka şeyle ya da bir başka şeyde değil, kendi kendisiyle, kendikendisinde var olan. Öznede değil, kendinde var olan. Bağımsızca kendi içinde var olan. Spinoza'nın tanımı ile"Varoluşu için başka bir şeye gereksinme duymayan şey." Bağlılaşık kavramı -> ilinek. Modern doğa bilimleri için töz, görüngülerin taşıyıcısı anlamında biçimsel bir kavramdan başka bir şey değildir.

madencilik, metalbilim: 1. Öğelerin doğada katışık olarak bulunan kütlesi. 2. Ocaktan çıkarılan işlenmemiş ham maden.

hlk. Kel koyun, boynuzsuz koyun.

Düşünbilimde evreni oluşturduğu ve altöğelere ayrılamayacağı varsayılan temel öğelerden her biri.

Asıl, tabiat, künh, aslî cevher.

Cinsiyet: Erkek Kök, asıl, cevher.

töz için benzer kelimeler

töz, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca, t harfi ile başlar, z harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 't', 'ö', 'z', şeklindedir.
töz kelimesinin tersten yazılışı zöt diziliminde gösterilir.