üstünleme
üstünleme Osm. tağlip
1. İki ve daha çok nesneden birini üstün sayarak ötekilerini sözde ona bağlama. (Şems ile Kamer birlikte anılınca Kameryn; Hasan'la Hüseyin'in ikisi için Hasaneyn denilmesi gibi.) 2. Özneyle yüklem arasında kişilerden birinin üstünlüğü yönünden bağlantı (uygunluk) kurma işi. Ör. : "Ben sen yoğuz, biz varız." (Ziya Gökalp) 3. Sözün gelişine göre birini benzerlerinden, çağdaşlarından ya da çığırdaşlarmdan üstün gösterme. Ör.: Alp Arslanlar, Namık Kemaller, Atatürkler...
üstünleme, 9 karakter ile yazılır. Ayrıca,
ü harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'ü', 's', 't', 'ü', 'n', 'l', 'e', 'm', 'e', şeklindedir.
üstünleme kelimesinin tersten yazılışı emelnütsü diziliminde gösterilir.