yığın

a. 1. Bir şeyin yığılmasıyla oluşturulan küme, tepe: “Ben de bu hudutsuz yığında bir kum tanesiyim.” -N. F. Kısakürek. 2. Birçok kimsenin veya nesnenin bir araya gelmesiyle oluşan kalabalık, küme, kitle, kütle.

Toplumsal ruhbilim kavramı olarak: 1. Kendi içinde ayrımlaşmamış, ya gelip geçici duygulanımlarla (aynı türden itki, duygu ve heyecanlar yoluyla), ya da bir dış gücün etkisiyle bir bütün oluşturan insan kalabalığı. 2. Yalnızca dıştan bir örgütlenme ile bir araya gelmiş, kişiliklerinden sıyrılmış insanlar topluluğu.

Genellikle evrelerin sınır yüzeylerinden uzakta olan bölgelerini nitelemek için kullanılan, görece geniş oyluma dağılmış özdek kümesi.

Genellikle madde hallerinin sınır yüzeylerinden uzakta olan bölgelerini nitelemek için kullanılan, nispeten geniş hacme dağılmış madde kümesi.

(tarım)

(coğrafya)

Toplumsal örgüt ya da amaç söz konusu olmadan bir araya gelen topluluk.

1. Herhangi bir çıkar sağlamak amacıyla kendiliğinden oluşan; örgütlenme ölçüsü ile "biz kümesi" düşünce, duygu ve davranışı en düşük olan kişilerden kurulu toplumsal küme. (Çoğu kez "kalabalık" "toplantı", dahası "sürü davranışlı küme" den ayrılık gösterir). 2. Kimi kez sayılama işlemi çerçevesi içinde, sayılaması yapılan olay yığınına (okur yazarlar, evliler, suçlular, örgütlü işçiler vb.) verilen ad.

Örgütlenmemiş, yaygın topluluk.

[yığda]: Harman yerindeki ekin yığını (Arok *Şarkikaraağaç -Isparta; -Amasya; Beyağıl *Ulukışla, yenikent *Aksaray -Niğde)

yığın için benzer kelimeler

yığın, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, y harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'y', 'ı', 'ğ', 'ı', 'n', şeklindedir.
yığın kelimesinin tersten yazılışı nığıy diziliminde gösterilir.