yönelim

a. 1. Yönelme işi. 2. Kendi durumunu veya bulunduğu yerin durumunu başka yerlere göre belirleme. 3. Bireyin, karşılaştığı karışık ve sorunlu durumlar karşısında belirlediği tutum. 4. biy. Bitki, hayvan vb. canlı varlıkların, ışık, ısı, besin gibi türlü uyarıcı sebeplerin etkisi altında, bu uyarıcılara doğru veya tersine yer değiştirmeleri olayı, doğrulum, güne doğrulum, tropizm.

1. Bireyin, karşılaştığı karışık ve sorunlu durumlarda kendi yönünü, tutumunu belirlemesi. 2. Bir kimsenin türlü ilişkiler içinde yer ve zamanı seçme, koşulları değerlendirme konusunda bilinçli olarak davranması.

Bir şeye yönelme; bir şeyi erek edinme. Skolastik felsefede: Düşünmenin bir bilgi konusuna yönelmesi. (Yönelinen konunun gerçekte var olması gerekmez; tasarlanan bir şeye de yönelinebilir.) Brentano ile bu kavram yeniden felsefe alanına çıkmıştır; Bilinç olayının özü bu yönelimdedir. Bilinç olayları hep "bir şey üzerinde bilinç"tirler; "bir şey"i görmeden "göremem", "bir şeyi" düşünmeden, "düşünemem"; her bilinç her zaman bir "konu (nesne) bilinci"dir.

Bir buzsul ya da bir özdecik içinde öğecik kümelerinin ya da o özdeciklerin belirli doğrultularda yönelmiş olarak düzenlenimleri.

(doğrulum) (botanik)

Bitki ya da canlının kendiliğinden ya da zorla, uyarana yaklaşma ya da uzaklaşma tepkisi.

Bireyin edinimleri sonucu kazandığı tutum ve davranış yatkınlığı.

yönelim için benzer kelimeler

yönelim, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca, y harfi ile başlar, m harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'y', 'ö', 'n', 'e', 'l', 'i', 'm', şeklindedir.
yönelim kelimesinin tersten yazılışı milenöy diziliminde gösterilir.