alaçık
a. hlk. 1. Üzeri dal ve hasırla örtülmüş kulübe, çardak: Pamuk ırgatları alaçıkların önüne oturmuşlar, koza çekiyorlardı. -Y. Kemal. 2. Keçeden yapılan çadır.
alaçık
Üzeri dal veya hasırla örtülen çoban evi, tarla, bostan, bağ kulübesi, çardak.
alaçık
1. bk. alacık-1. 2. Apaçık, açık: Evin üstü alacık kalmış.
alaçık
Küçük bağ evi, kulübe (Çayağzı)
alaçık
Bir çadır türü
alaçık
bk. alacuk.
Alaçık
Tunceli ili, Sütlüce bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
alaçık, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
a harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'a', 'l', 'a', 'ç', 'ı', 'k', şeklindedir.
alaçık kelimesinin tersten yazılışı kıçala diziliminde gösterilir.