alaçık

alaçık, -ğı

a. hlk. 1. Üzeri dal ve hasırla örtülmüş kulübe, çardak: “Pamuk ırgatları alaçıkların önüne oturmuşlar, koza çekiyorlardı.” -Y. Kemal. 2. Keçeden yapılan çadır.


alaçık

Üzeri dal veya hasırla örtülen çoban evi, tarla, bostan, bağ kulübesi, çardak.


alaçık

1. bk. alacık-1. 2. Apaçık, açık: Evin üstü alacık kalmış.


alaçık

Küçük bağ evi, kulübe (Çayağzı)


alaçık

Bir çadır türü


alaçık

bk. alacuk.


Alaçık

Tunceli ili, Sütlüce bucağına bağlı bir yerleşim birimi.


alaçık, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, a harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'a', 'l', 'a', 'ç', 'ı', 'k', şeklindedir.
alaçık kelimesinin tersten yazılışı kıçala diziliminde gösterilir.