alfabe
a. (l ince okunur) 1. db. Bir dilin seslerini gösteren, belirli bir sıraya göre dizilmiş belli sayıda harfin bütünü, abece: Alfabe dönüşümü halkın okumayı kolay sökmesi içindi. -N. Cumalı. 2. Bir dilin harflerini tanıtarak okuma öğrenmeyi sağlayan kitap. 3. mec. Bir işin başlangıcı: Tiyatro alfabesinin ilk harfinin disiplin olduğunu ilk öğreten odur. -H. Taner.
alfabe
bk. abece
alfabe Fr. Alphabet
1. Bir dili yazmak için kullanılan her türlü işaretler dizgesi. 2. Daha özel olarak sesleri gösteren işaretler dizgesi (ALFABEMSÎ, Alphabe-tiforme).
alfabe İng. alphabet
Dillerin başlıca seslerini yazıda karşılayan işaretlerin tümü: Türk alfabesi, Latin alfabesi, Rus alfabesi vb.
alfabe İng. alphabet
Bir dilin seslerini yazıya geçirmek için kullanılan işaretlerin tümü, itibarî ve belirli bir sıraya konmuş harfler topluluğu. Kaynaklandıkları asıllara göre Köktürk alfabesi, Uygur alfabesi, Arap alfabesi, Lâtin alfabesi, Kiril alfabesi, İbrani alfabesi, Çin alfabesi, Japon alfabesi gibi alfabeler vardır. Ayrıca belirli alfabe sistemlerine dayandırılarak geliştirilmiş millî alfabeler ve transkripsiyon alfabeleri vardır: Lâtin alfabesi temelinde Türk millî alfabesi, Türk transkripsiyon alfabesi vb.
alfabe
Azerbaycan Türkçesi: älifba; Türkmen Türkçesi: elipbiy; Gagauz Türkçesi: alfavit ~ alfabet; Özbek Türkçesi: alifbo;Uygur Türkçesi: elipbä; Tatar Türkçesi: élifba; Başkurt Türkçesi: alfavit; Kmk: alipba ~ alfavit; Krç.-Malk.:alfavit; Nogay Türkçesi: elîppe; Kazak Türkçesi: alfavit ~ älipbiy; Kırgız Türkçesi: alfavit; Alt: alfavit ~tanmalık; Hakas Türkçesi: alfavit; Tuva Türkçesi: alfavit; Şor Türkçesi: alfavit;Rusça: alfavit
alfabe için benzer kelimeler
alfabe, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
a harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'a', 'l', 'f', 'a', 'b', 'e', şeklindedir.
alfabe kelimesinin tersten yazılışı ebafla diziliminde gösterilir.