anaç
a. 1. Yemiş verecek durumdaki ağaç: Bir yıllanmış ağaca anaç derler, babaç demezler. -B. Felek. 2. Yavru yetiştirecek duruma gelmiş olan hayvan. 3. sf. İri, kart. 4. sf. Şefkatli, anne gibi davranan. 5. sf. mec. Kurnaz. 6. sf. mec. Deneyimli, bilgili. 7. sf. mec. Başına buyruk.
anaç
Değirmende çarka giden suyu salmıya yarıyan ark.
anaç
Ana kalıpla dökülmüş büyük kerpiç.
anaç
1. Analaşmış, çok yavru doğurmuş, yaşlanmış, kümes hayvanı, kuş ve evcil memeli hayvan. 2. Çok oğul vermiş arı. 3. İhtiyarlamış, kocamış adam. 4. Evlenmemiş, yaşlanmış kız. 5. Orta yaşlı, ergin, olgun kadın. 6. Kuvvetli sağlam. 7. Çok beslenmiş, iri, dolgun: Anaç bir tavuk aldım. 8. İyi cins damızlık hayvan, boğa. 9. Aşı yapılan dal, gövde.
anaç
Köklü, eski: Bu anaç bir ağaçtır.
anaç
Çelik çomak oyununun büyük sopası.
anaç
1. Kurnaz, tecrübeli, bilgili. 2. Serbest hareketli, başına buyruk, eksik terbiyeli kız veya kadın: Bu kız amma da anaç olmuş ha. . .
anaç
Huy ve şekil bakımından anneye benzeyen: Küçüklüğünden beri anaçlığını bırakmadı.
anaç
1. Su arkı, bent. 2. bk. ana (III)-1.
anaç
1. bk. ana (VI)-3. 2. bk. ana kalıp.
anaç
Bakımlı, verimli toprak.
anaç
Kağnı tekerleğinin orta kısmı.
anaç
Büyük kerpiç kalıbı.
anaç
Hatıra, hediye, armağan.
anaç
Karşı, ön taraf, gözönü, her taraftan görülebilen yer, meydan, açıklık.
anaç
Ana olma çağına gelmiş (genellikle hayvanlar için).
anaç
Aşılanan, yerinde gelişen, ana ağaç.
anaç
Yetişkin, doğurma çağına erişmiş
anaç Fr. sujet
(tarım)
anaç
bk. ana
Anaç
Ordu ili, Perşembe ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
anaç için benzer kelimeler
anaç, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
a harfi ile başlar, ç harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'a', 'n', 'a', 'ç', şeklindedir.
anaç kelimesinin tersten yazılışı çana diziliminde gösterilir.