aşık
a. anat. 1. Aşık kemiği. 2. mim. Aşırma.
aşık
Yağ çıkarmak için kullanılan ağaç.
aşık
Kadınların bir süs eşyası.
aşık
Allah adamı, safderun, bön.
aşık
Çingene
aşık
Âşık
aşık
< aşığ < aşık: Topuk kemiği, ("Aşık kemiği de denir.) oyunda kullanılıp birbiri üstüne konur
aşık Osm. kâ'b
(-çıkıntısı) (biyoloji)
aşık İng. cam
Sinema Alıcı ile göstericilerde filmin aralı devinimini sağlayan tırnaklara gerekli devinim biçimini veren, çapraşık bir devinimi sağlayabilecek biçimde yapılmış, özeğinden geçmeyen bir eksene bağlı madenden parça.
Kar.): Saz çalarak şiir okuyan halk ozanı tipi.aşık
Çatıyı oluşturan ağaçlardan her biri. (Afşar *Gelendost -Isparta)
aşık
Akıntı, cereyan.
âşık, -kı, -ğıAr. ¤¥şi®
a. (a:şık) 1. Bir kimseye veya bir şeye karşı aşırı sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun kimse: Güzeller deniz kenarına geldikleri zaman âşıklar da kale burçlarına ve bedenlerine dolarlar. -A. H. Çelebi. 2. Sevişen bir çiftten kadına oranla genellikle erkeğe verilen ad. 3. Halk ozanı: Dinleyin âşıklar benim sözümü / Felek yaktı kül eyledi özümü -Halk türküsü. 4. tkz. Dalgın, kalender kimse: Âşık yine geç kaldın. 5. ünl. tkz. Ahbap, arkadaş anlamında kullanılan bir seslenme sözü: Âşık! Anlat bakalım, neler yaptın?
âşık
Türk gölge oyununda ciddi tiplerden biri; saz çalarak şiir okur.
âşık
Halk ozanlarının ezgicilerine ve öykücülerine verilen ad.
âşık
(Halk edebiyatı terimi) Saz şâiri.
âşık
bk. halk ozanı.
Âşık Köken: Ar.
Söyleyiş: (Âşık) Cinsiyet: Erkek Tutkun, vurgun, sevdalı.
aşık için benzer kelimeler
aşık, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
a harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'a', 'ş', 'ı', 'k', şeklindedir.
aşık kelimesinin tersten yazılışı kışa diziliminde gösterilir.