beden

a. 1. Canlı varlıkların maddi bölümü, vücut. 2. Vücudun, baş, kol ve bacak dışında kalan bölümü, gövde: “Yemen halkı yaz günlerinde bedenlerini serinletmek için kabuğu kaynatıp içerler.” -S. Birsel. 3. Giysilerde ölçü. 4. Kale duvarı.

Oltanın uç kısmı.

Kışın elbise altına giyilen bir çeşit giyecek, içlik.

1. Tabak. 2. Bakır sahan.

Ahırda, sidiğin dışarı akmasını sağlayan, üstü kapalı hendek.

Bakır sahan.

Beden, kale duvarı

Sur, hisar

Beden gövde

< Ar. beden: beden; sur, hisar.

1. (Eski Yunan felsefesinde) İnsan ruhunu bu dünyadaki yaşamı sırasında içinde tutsaklayan canlı varlık. 2. (Aristoteles'te) Ruhun etki aracı ve aygıtı. // Aristoteles'te ruh bedenin biçimleyici ilkesidir, -> entelekheia'sıdır. 3-(Descartes'ta) Ruhun yanı sıra insanın başka bir bağımsız kurucu öğesi. 4- Ruhsal yaşamın doğal temeli. 5- Yaşamın görünen, somut biçimi.

Olta iğnesinin kullanılmasını sağlayan malzemelere verilen ad, beden malzemeleri doğal olan kendir, ipek, pamuk vb. sentetik olanları ise poliamid, poliester multi ve monofilament malzeme, oltanın ucuna genellikle bir fırdöndü vasıtasıyla bağlanan ve kalınlığı oltanın kalınlığına eşit veya daha az olan olta ipi parçası.

Amasya ili, Gümüşhacıköy ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Antalya ili, Köprülü bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

beden için benzer kelimeler

beden, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, b harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'b', 'e', 'd', 'e', 'n', şeklindedir.
beden kelimesinin tersten yazılışı nedeb diziliminde gösterilir.