beden

beden Ar. beden

a. 1. Canlı varlıkların maddi bölümü, vücut. 2. Vücudun, baş, kol ve bacak dışında kalan bölümü, gövde: “Yemen halkı yaz günlerinde bedenlerini serinletmek için kabuğu kaynatıp içerler.” -S. Birsel. 3. Giysilerde ölçü. 4. Kale duvarı.


beden

Oltanın uç kısmı.


beden

Kışın elbise altına giyilen bir çeşit giyecek, içlik.


beden

1. Tabak. 2. Bakır sahan.


beden

Ahırda, sidiğin dışarı akmasını sağlayan, üstü kapalı hendek.


beden

Bakır sahan.


beden

Beden, kale duvarı


beden

Sur, hisar


beden

Beden gövde


beden

< Ar. beden: beden; sur, hisar.


beden İng. body

1. (Eski Yunan felsefesinde) İnsan ruhunu bu dünyadaki yaşamı sırasında içinde tutsaklayan canlı varlık. 2. (Aristoteles'te) Ruhun etki aracı ve aygıtı. // Aristoteles'te ruh bedenin biçimleyici ilkesidir, -> entelekheia'sıdır. 3-(Descartes'ta) Ruhun yanı sıra insanın başka bir bağımsız kurucu öğesi. 4- Ruhsal yaşamın doğal temeli. 5- Yaşamın görünen, somut biçimi.


beden İng. lines

Olta iğnesinin kullanılmasını sağlayan malzemelere verilen ad, beden malzemeleri doğal olan kendir, ipek, pamuk vb. sentetik olanları ise poliamid, poliester multi ve monofilament malzeme, oltanın ucuna genellikle bir fırdöndü vasıtasıyla bağlanan ve kalınlığı oltanın kalınlığına eşit veya daha az olan olta ipi parçası.

I) Bakır tabak. (Meyvebükü, Sapanlı, Boyalı, Akbaş, Afşar *Güdül -Ankara)

II) Gömleğin arka ve ön kesimleri. (Yenikent *Aksaray -Niğde)


Beden

Amasya ili, Gümüşhacıköy ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.


Beden

Antalya ili, Köprülü bucağına bağlı bir yerleşim birimi.


beden için benzer kelimeler


beden, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, b harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'b', 'e', 'd', 'e', 'n', şeklindedir.
beden kelimesinin tersten yazılışı nedeb diziliminde gösterilir.