belirlenim
a. 1. Belirli duruma gelme işi. 2. fel. Bir kavramın anlamının, içeriğinin, yapısının veya sınırlarının tam olarak belirlenmesi işi, gerektirim, determinasyon: Bütün bu söylediklerim birtakım belirlenimlere iteliyor beni. -N. Uygur.
belirlenim İng. determination
1. Sınırlanma; bir kavramın anlamının, içeriğinin saptanması; bir düşünce nesnesinin yapısının ya da sınırlarının tam olarak belirlenmesi işi. 2. (Mantıkta) Belirtilerin katılmasıyle kavramın kapsamının daraltılması. (Böylece daha geniş kavramdan daha dar kavrama geçiş.) 3. (Fizikötesi ve ahlak felsefesinde) a,- İstencin ya da olayların, bir başka şeyle belirlenmiş olması. Bir varlık biçiminin, bir davranışın gerekçe ve nedenlerle sınırlanması, saptanması, b- İki bilgi öğesi arasında, birinci konmuşsa ikincinin de olmasını gerektiren bağıntı. 3. Bir varlığın anlamı, ereği. (Ör. Fichte'nin "İnsanın Belirlenimi" adlı yapıtında.)
belirlenim, 10 karakter ile yazılır. Ayrıca,
b harfi ile başlar, m harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'b', 'e', 'l', 'i', 'r', 'l', 'e', 'n', 'i', 'm', şeklindedir.
belirlenim kelimesinin tersten yazılışı minelrileb diziliminde gösterilir.