boru

a. 1. Bir yerden başka bir yere sıvı, gaz vb. aktarmaya yarayan, içi boş, uçları açık, uzun ve dar silindir: “Soba borusu kazanın içinden geçerdi.” -N. Cumalı. 2. Borazan: “Ankara'da ilk sabah boru sesinden uyandım.” -R. E. Ünaydın.

Söğütten çıkarılan düdük.

Kurt.

Kadınların saçlarına taktıkları zincir.

Yaprak aşısı.

çeşitli akışkanların taşınmasında kullanılan, silindir biçimli, içi boş gereç.

Kullanım yerine göre çapı değişebilen genellikle camdan yapılmış içinde üşekler bulunan, havası alınmış ya da amaca uygun uçunlarla doldurulmuş yuvak biçimli kapalı gereç. Temel parçacıkları algılayan Geiger borulanndan televizyon görüntü borusuna ve eksicik borularına değin değişik kullanım yerleri vardır.

boru (I)

boru (II)

1. Çelik dökme işleminden doğan ince uzun boşlukların, haddeleme sırasında, parçanın içinde kalıp oluşturdukları yapı kusuru. 2. İçi delik silindir.

(biyoloji)

(biyoloji)

boru için benzer kelimeler

boru, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, b harfi ile başlar, u harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'b', 'o', 'r', 'u', şeklindedir.
boru kelimesinin tersten yazılışı urob diziliminde gösterilir.