bucak
a. 1. Kenar, köşe, yer: Bunlardan sonra köşede, bucakta, kendi âleminde yaşayan Türkler vardı. -Y. K. Beyatlı. 2. esk. İlçelerin, bir müdürle yönetilen bölümlerinden her biri, nahiye.
bucak Fr. Coin
bucak
1. Köşe, bucak, uç, açı. 2. Kenar, yakın yer.
bucak
Yörüklerin, sıcaktan korumak için yoğurt, yağ tuluklarını koydukları yer.
bucak
Köy evlerinde, ocağın her iki tarafındaki oturulacak yerler, ocak yanı.
bucak
1. Memleket. 2. Semt, mahalle. 3. Taraf, öte, uzak. 4. Dağ eteği. 5. Dağ tepesi, doruğu. 6. Çay, ırmak kıyılarındaki tarla ile su arasındaki çayır, sazlık, çalılık yer. 7. Irmak kenarı, sahil.
bucak
1. Dolap. 2. Odun dolabı. 3. bk. bucaklık (I).
bucak
Raf.
bucak
1. Çakı. 2. Bıçak.
bucak
Yan, kıyı, yaka: Irmân öte bucâna geçtim.
bucak Osm. nahiye
(coğrafya)
bucak
Sarayda padişah çocuklarının oturmaları için ayrılmış bölüm.
bucak Osm. Nahiye
Türkiye'nin yönetim örgütünde en küçük yönetim bölgesi.
I) Oda, salon ve ahırın köşe kısımları. (Yenikent *Aksaray -Niğde)II) 1. Halı köşelerindeki motifler. (Yenikent *Aksaray -Niğde) 2. Evlerde oda, salon ve ahırın köşe kısmı. (Yenikent *Aksaray -Niğde)bucak, (bucağ)
Köşe.
Bucak, -k'ı
öz. a. (bucağı) Burdur iline bağlı ilçelerden biri.
Bucak Köken: T.
Cinsiyet: Erkek 1. Gizli veya uzak bir köşe, kuytu yer. 2. Irmak kıyılarındaki kumluk, çalılık yerler. 3. Dağ tepesi.
Bucak
Adana ili, Karaisalı ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Bucak
Denizli ili, Işıklı bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Bucak
İzmir ili, Birgi bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Bucak
Rize ili, Pazar ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Bucak
Sinop ili, Dikmen ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
bucak için benzer kelimeler
bucak, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
b harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'b', 'u', 'c', 'a', 'k', şeklindedir.
bucak kelimesinin tersten yazılışı kacub diziliminde gösterilir.