bulunç
bulunç İng. conscience
Bulunç Köken: T.
1. Kişinin kendi niyetlerini ve eylemlerini ahlak açısından iyi ya da kötü olarak değerlendirmesi ve aynı zamanda doğruyu ve iyiyi yapma yükümünü de bilmesi. 2. Ahlak buyruklarının kaynağı olduğu sanılan ahlak itkilerinden ve inançlarından oluşan şey. 3. Ruhsal çözümlemede üstben'e (superego) verilen ad.
Bulunç Köken: T.
Cinsiyet: Erkek Vicdan.
bulunç, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
b harfi ile başlar, ç harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'b', 'u', 'l', 'u', 'n', 'ç', şeklindedir.
bulunç kelimesinin tersten yazılışı çnulub diziliminde gösterilir.