can

a. 1. İnsan ve hayvanlarda yaşamayı sağlayan ve ölümle vücuttan ayrılan madde dışı varlık. 2. Yaşama, hayat: “Bir kedi yavrusunu kurtarmak için ipe sarılıp kuyuya iner, canımı tehlikeye koyardım.” -R. N. Güntekin. 3. Güç, dirilik: “Her şeyde bu mevsime mahsus bir can, bir dirilik kendini gösteriyordu.” -M. Ş. Esendal. 4. Kişi, birey: “Benimle beraber dört canız.” -F. R. Atay. 5. İnsanın kendi varlığı, özü: “Sağa sola kaçıştık da, canımızı dar kurtardık.” -N. Hikmet. 6. Gönül: “Çirkin bana kurban, ben de güzele / Can sever güzeli, maldan ziyade” -Karacaoğlan. 7. Bektaşilik ve Mevlevilikte tarikat kardeşi: “Şeyh çıkınca oradaki canlar da sırasıyla yürüyüp kapıya gelince dönüp baş kestikten sonra dışarı çakarlar.” -A. H. Çelebi. 8. sf. Çok içten, sevimli, sevilen, şirin: “Alphonse Daudet ilk gençliğimin can yazarlarından biri idi.” -T. Buğra.

< Far. cân: can; sevgi ve samimiyyet ifade etmek için bazı çağırma sözlerine de getirilir. || bey can: bey kardeşim || cuma can: Cuma'cığım || canım çıha/çıhsın: çok yazık; nekadar üzüldüm!

Evrensel bir halk inanışına göre, tenden tam anlamıyla bağımsız olan ve ona can vererek yaşamını sağlayan; bireyden geçici bir süre için ayrıldığında bayılma, uyuma, düş görme, sayıklama ya da tutarık tutmasına, dönmemek üzere ayrıldığında ise ölümüne yol açan ölümsüz güç.

Yaşamı oluşturan ve kimi kişilerce beden ve anlağın dışında ölmez bir bütünlük olarak tanımlanan güç.

1. Sevimli, sevgili. 2. Muhip, tarikat âşıkı.

Cinsiyet: Kız 1. Ruh. 2. Güç, dirilik, 3. İnsanın kendi varlığı, özü, 4. Gönül. 5. Çok içten, sevimli, şirin kimse.Cinsiyet: Erkek 1. Ruh. 2. Güç, dirilik. 3. İnsanın kendi varlığı, özü. 4. Gönül. 5. Çok içten, sevimli, şirin kimse.

can için benzer kelimeler

can, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca, c harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'c', 'a', 'n', şeklindedir.
can kelimesinin tersten yazılışı nac diziliminde gösterilir.