çatlak

a. 1. Ara, aralık: “İki denizci kara bulutlar çatlağından güneş ışığının güldüğünü sandılar.” -Halikarnas Balıkçısı. 2. Herhangi bir yerde uzunluğuna olan açıklık: “Bu testinin çatlağı hiçbir sızıntı göstermemişti.” -A. Gündüz. 3. sf. Çatlamış olan: Çatlak bardak. 4. sf. mec. Deli: “Çatlaksam çatlağım. Çatlak olmasam bunca adama, gözün görmediğini göstermeye kalkar mıydım?” -O. Rifat. 5. a. jeol. Yer altındaki taş kütlelerinin basınç ve gerilim dolayısıyla yer değiştirmeden çatlayıp yarılması, diyaklaz: “Esmer toprağın yüzünü saran çatlaklar sanki yerin dibine kadar iniyordu.” -T. Buğra. 6. a. tıp Deri, mukoza, kemik veya herhangi bir organ üzerinde uzunluğuna olan açıklık, yarık, fissür. 7. mec. Değişimin başlangıcı: “Yaşantımda çatlaklar oluşmaya başlamıştı.” -E. Işınsu.

Düşük, kötü kadın.

Kabakulak hastalığı.

Tabanca, tüfek kapsülü.

Fırtınalı havalarda kıyılara yakın yerlerde köpürerek dağılan dalga.

1. Ardıç. 2. Kökünde patates gibi yumrular bulunan ve bir karış boyunda sarı çiçekler açan bir çeşit bitki, Leontis epalus, Necntis Leontiptalyun. 3. Patlamış mısır.

Sahile yakın büyük kaya.

Cırlak (ses hk.).

Fıtık.

Kafadan çatlak

Genellikle sert kayaç ve katmanlarda görülen; kökende var olan ya da oylum değişmeleriyle oluşan; ince, dar, ya da genişçe; yüzeysel ya da derin ayrılma yerleri.

Çatlama sonucu, yüzeyde beliren ayrık yer.

(coğrafya)

Kemik dokusunun birbirinden ayrılmadan yarılması.

Kırılmış bir kayacın parçaları arasında, gözle görülebilecek derecede bir ayrılma ya da kayma devimi göstermeyen kırık.

(coğrafya)

çatlak için benzer kelimeler

çatlak, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, ç harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'ç', 'a', 't', 'l', 'a', 'k', şeklindedir.
çatlak kelimesinin tersten yazılışı kaltaç diziliminde gösterilir.