cem

cem Ar. cem¤

a. 1. Toplama, bir araya getirme: “Haymana'da ayrıca kuvvet cemine teşebbüs ettiler.” -Atatürk. 2. db. esk. Çokluk. 3. mat. esk. Toplama.


cem

Tencere.


cem

Cam.


cem

Çayır, çimen.


cem

< Ar. cem: cem; toplanma. || cem olmak: toplanmak


cem

< Ar. Cem: Alevilik törelerine göre “toplanma”, birlikte yapılan toplu törenin adı


cem

Su tası. (Baykara *Selim, *Susuz -Kars)


Cem Köken: Far.

Cinsiyet: Erkek 1. Hükümdar, şah. 2. İran mitolojisinde şarabı bulan. 3. Ar. Toparlanma, bir araya gelme.


CEM İng. contagious equine metritis

Bulaşıcı kısrak metritisi.


cem için benzer kelimeler


cem, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca, c harfi ile başlar, m harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'c', 'e', 'm', şeklindedir.
cem kelimesinin tersten yazılışı mec diziliminde gösterilir.