doğruculuk
a. 1. Doğrucu olma durumu: Gönüllü doğruculuğun o kadarı tatlı anılar edinme şanslarını büyük çapta kısıtlar. -R. Erduran. 2. fel. Bir insanın söz ve hareketleriyle düşünüşünün, kanaat ve inançlarının uyuşması.
doğruculuk İng. veracity
Doğruyu söyleyen kimsenin öz belirtisi, niteliği. Bir insanın söz ve eylemleriyle kanı ve inançlarının, düşünüşünün uyuşması. Bir insanın kendi kendisiyle uyum içinde oluşu. Özü, sözü bir olan kimsenin durumu.
doğruculuk Fr. Vérisme
Sanatta, edebiyatta çirkinin ve bayağının da estetik bir değer olarak yer alması gerektiğini savunan ve ondokuzuncu yüzyılın sonunda kurulan bir İtalyan çığırı.
doğruculuk Fr. verişme
Sanatta, yazında, çirkinin ve bayağının da gökçebilimsel bir değer olarak yer alması gerektiğini savunan ve XIX. yüzyılın sonunda kurulan bir İtalyan yazın okulu.
doğruculuk, 10 karakter ile yazılır. Ayrıca,
d harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'd', 'o', 'ğ', 'r', 'u', 'c', 'u', 'l', 'u', 'k', şeklindedir.
doğruculuk kelimesinin tersten yazılışı kulucurğod diziliminde gösterilir.