efendi

a. 1. Günümüzde bey unvanından farklı olarak özel adlardan sonra kullanılan ikinci derecede bir unvan: “Yeni ev, Rüstem Efendi'ye kiraya verildi.” -Y. Z. Ortaç. 2. Buyruğu yürüyen, sözü geçen kimse: “Köylü memleketin efendisidir.” -Atatürk. 3. Koca: “Bizim efendi artık geceleri de eve gelmiyor.” -C. Uçuk. 4. ünl. (efe'ndi) Hizmetlilere seslenilirken kullanılan bir söz. 5. ünl. (efe'ndi) Erkekler için kullanılan bir seslenme sözü: “Efendi! Allah'ın emriyle kızını bana ver.” -S. F. Abasıyanık. 6. mec. Görgülü, nazik, kibar. 7. esk. Eğitim görmüş kişiler için özel adlardan sonra kullanılan unvan.

< Rum. efentis < authentes: efendi; efendim; beyim || efende || efende || efendi dadaş: bey kardeşim || efendim || efennim || evendim || efendim ne olacak || efendim sene söylem || efendim sen söyle || efendim söyleym || efendime söylem

Hoca, imam, din adamı

Cinsiyet: Erkek 1. Buyruğu yürüyen, sözü geçen kimse. 2. Görgülü, nazik, kibar kimse.

efendi için benzer kelimeler

efendi, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, e harfi ile başlar, i harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'e', 'f', 'e', 'n', 'd', 'i', şeklindedir.
efendi kelimesinin tersten yazılışı idnefe diziliminde gösterilir.