efendi
a. 1. Günümüzde bey unvanından farklı olarak özel adlardan sonra kullanılan ikinci derecede bir unvan: Yeni ev, Rüstem Efendi'ye kiraya verildi. -Y. Z. Ortaç. 2. Buyruğu yürüyen, sözü geçen kimse: Köylü memleketin efendisidir. -Atatürk. 3. Koca: Bizim efendi artık geceleri de eve gelmiyor. -C. Uçuk. 4. ünl. (efe'ndi) Hizmetlilere seslenilirken kullanılan bir söz. 5. ünl. (efe'ndi) Erkekler için kullanılan bir seslenme sözü: Efendi! Allah'ın emriyle kızını bana ver. -S. F. Abasıyanık. 6. mec. Görgülü, nazik, kibar. 7. esk. Eğitim görmüş kişiler için özel adlardan sonra kullanılan unvan.
efendi
< Rum. efentis < authentes: efendi; efendim; beyim || efende || efende || efendi dadaş: bey kardeşim || efendim || efennim || evendim || efendim ne olacak || efendim sene söylem || efendim sen söyle || efendim söyleym || efendime söylem
efendi
Hoca, imam, din adamı
Hoca) efendiEfendi Köken: Yun.
Cinsiyet: Erkek 1. Buyruğu yürüyen, sözü geçen kimse. 2. Görgülü, nazik, kibar kimse.
efendi için benzer kelimeler
efendi, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
e harfi ile başlar, i harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'e', 'f', 'e', 'n', 'd', 'i', şeklindedir.
efendi kelimesinin tersten yazılışı idnefe diziliminde gösterilir.