ek

a. 1. Bir şeyin eksiğini tamamlamak için ona katılan parça: Yazının ekleri. 2. Bir gazete veya derginin günlük yayımından ayrı ve ücretsiz olarak verdiği parça, ilave: Gazetenin haftalık sanat ve edebiyat eki. 3. Sonradan katılan, dikilen, yapıştırılan parçanın belli olan yeri. 4. İki borunun birbirine birleştirildiği yer. 5. sf. Eklenmiş, katılmış: Okul müdürüyken, okulun ek inşaatında hamallarla birlikte çalışmış. -H. Taner. 6. db. Kelime türetmek veya kelimenin görevini belirtmek için kullanılan şekil verici ses veya sesler, lahika.

ek Fr. Accessoir
ek

Vücuttaki eklem yerleri.

Çocukların bir şeyden sakınmaları için söylenir: Ek kızım ek alma.

ek İng. appendix
ek İng. attachment
ek Osm. lâhika

Bir kelimeye eklenerek ona yeni bir değer veya yeni bir görev veren öğe. bk. ön ek, iç ek, son ek.

ek İng. Affix

Sözcük türetmek veya sözcüğün görevini belirtmek için kullanılan biçim verici ses ya da sesler: Evci (ev-ci) , evcil (ev-cil) , evli (ev-li) , ev-lenmek (ev-le-n-mek) eve (ev-e) , evden fev-den) , evde (ev-de) , evim (ev-im) vb.

ek İng. joint

İki borunun birbirine birleştirildiği yer.

ek İng. affix

Cümle içinde kelimeler arasında geçici anlam ilişkileri kurmak veya yeni bir kelime türetmek üzere kök ve gövdelerin sonuna eklenen ses veya seslerden oluşan öge. Dünya dillerinde, ekler, kelimedeki eklenme yerlerine göre ön ek, iç ek ve son ek olmak üzere üç türlüdür. Türkçedeki eklerin hepsi de son ek türündedir. Ekler görevleri bakımından çekim ekleri ve yapım ekleri olmak üzere ikiye ayrılır. bk. çekim eki, yapım eki.

ek İng. supplement, appendix

1. Bir yapıttaki bilgiyi tamamlamak, daha eksiksiz olmasını sağlamak amacıyla sonradan çıkarılan kitap. 2. Metin içinde verilmesi yersiz görülen tablo, çizim, sayılama vb. bilgiyi metnin ya da yapıtın arkasında ayrıca gösteren bölüm.

ek Osm. lâhik, mülhak

(biyoloji)

Azerbaycan Türkçesi: şäkilçi; Türkmen Türkçesi: goşulma ~ affiks; Gagauz Türkçesi: afiks; Özbek Türkçesi: qoşimça ~affiks; Uygur Türkçesi: qoşumçä; Tatar Türkçesi: quşımça; Başkurt Türkçesi: yalğaw ~ affiks; Kmk:koşumça ~ affiks; Krç.-Malk.: affiks ~ calgaw; Nogay Türkçesi: kosımşa ~ affiks;Kazak Türkçesi: kosımşa ~ jurnak ~ affiks; Kırgız Türkçesi: müçö; Alt:: gojulta; Hakas Türkçesi: hozım;Tuva Türkçesi: ko'jumak; Şor Türkçesi: *affiks; Rusça: affiks

bk. eñ yeri.

ek, 2 karakter ile yazılır. Ayrıca, e harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'e', 'k', şeklindedir.
ek kelimesinin tersten yazılışı ke diziliminde gösterilir.