eke
sf. hlk. 1. Büyük, yetişkin, yaşlı, kart. 2. a. mec. Yaşı küçük olduğu hâlde sözleri ve davranışları büyükmüş gibi olan çocuk.
eke
Büyük kardeş, ağabey.
eke
Büyük, yetişkin, yaşlı, kart, olgun (insan ve hayvan).
eke
1. Kurnaz, açıkgöz (insan). 2. Tecrübeli, usta. 3. Zeki, çok bilgili (adam). 4. Dâhi. 5. Görgülü. 6.bk. ekece (I).
eke
1. Yaşı küçük olduğu halde sözleri ve işleri büyük olan (çocuk). 2. Çok konuşan, geveze, ukala.
eke
1.bk. ede (I)-1. 2. Küçük kardeş.
eke
Baş çoban.
eke
Kabadayı, efe halli.
eke
< ET eke: iri; büyük.
eke
1. Çok bilmiş olan, her işe karışan. 2. Kadının veya kocanın büyük kız kardeşi
eke
Küçükbaş hayvanların yıllanmış, olgunlaşmış olanı (Ç. Çiftliği)
eke
Çokbilmiş, bilgiçlik taslayan
Eke Köken: T.
Cinsiyet: Erkek 1. Bilgili, deneyli, olgun, yetişkin. 2. Kurnaz, açıkgöz kimse. 3. Bilmiş çocuk. 4. Dâhi.
Eke
Şanlıurfa ili, Şehitnusretbey bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
eke, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
e harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'e', 'k', 'e', şeklindedir.
eke kelimesinin tersten yazılışı eke diziliminde gösterilir.