ev
a. 1. Yalnız bir ailenin oturabileceği biçimde yapılmış yapı. 2. Bir kimsenin veya ailenin içinde yaşadığı yer, konut, hane: Ana oğul, yeni kiraladıkları eve bir pazar günü taşındılar. -N. Cumalı. 3. mec. Aile: Evine bağlı bir adam. 4. esk. Soy, nesil.
ev
1. Oda. 2. Arabalarda yük konulan yer. 3.bk. ev içi.
ev
Mutfak.
ev
Ev, hane
ev Osm. hâne
(Mimarlık) İçinde oturup barınılacak yapı.
ev İng. house, dwelling
1. Yalnız bir ailenin oturabileceği biçim ve büyüklükte konut. 2. Kat iyeliğine göre kullanılan çokbarklı yapılardaki bağımsız bölümlerden her biri.
ev
Padişah çocuklarının bucak içindeki özel daireleri.
ev
1. Zevce. 2. Burç, menzil.
êv
Ev.
ev, 2 karakter ile yazılır. Ayrıca,
e harfi ile başlar, v harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'e', 'v', şeklindedir.
ev kelimesinin tersten yazılışı ve diziliminde gösterilir.