evcimen
sf. 1. Evine, ailesine çok bağlı (kimse): Evcimen bir erkek. 2. Ev işlerini iyi bilen, becerikli (kadın): Reçel, evlerde, evcimen hanımların ellerinde kıvamına eren bir bal değil midir? -A. Ş. Hisar. 3. Evinde kendi hâlinde oturan, dışarıya çıkmayı sevmeyen: Nağmeler ve hanende sesleri, uslu ve evcimen halkı heyecana ve galeyana getiriyordu. -A. Ş. Hisar.
evcimen
Ev işlerinde becerikli, çalışkan olan, derleyip toparlayan (kadın).
evcimen
Kurul, kurultay, komisyon.
evcimen
Evde beslenen hayvan.
evcimen
Evine bağlı, ev işlerinde kabiliyetli
evcimen, (evcümen)
Evine bağlı.
Evcimen Köken: T.
Cinsiyet: Kız Evine, ailesine çok bağlı kimse.Cinsiyet: Erkek Evine, ailesine çok bağlı kimse,
Evcimen
Şanlıurfa ili, Viranşehir ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
evcimen, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca,
e harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'e', 'v', 'c', 'i', 'm', 'e', 'n', şeklindedir.
evcimen kelimesinin tersten yazılışı nemicve diziliminde gösterilir.