ilgeç

ilgeç, -ci

a. db. Edat.

ilgeç

1. Çengel. 2. bk.ilgi-1. 3. bk.ilik (I)-1. 4. Kalemin başlığında olan, cebe takmaya yarayan kısım.

ilgeç

Çengelliiğne.

ilgeç

Düğme.

ilgeç İng. postposition, partide

(Derleme.. edat, ilgiç) Bir sözcükten sonra gelerek, o sözcükle ötekiler arasında, ilgi kuran sözcük. Türkçede, ilgeçten önce gelen adın girdiği hale göre, ilgeç türleri meydana gelir: Yalınsıl ilgeç, yönelmeli ilgeç, bağlamalı ilgeç, çıkmalı ilgeç. Ev gibi huzur köşesi bulunmaz; Çocuk sabaha karşı uyudu; Yola kadar yürümek gerek; Senin için yapmayacağı iş yoktur; Ondan yana olma vb.

---

ilgeç, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, i harfi ile başlar, ç harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'i', 'l', 'g', 'e', 'ç', şeklindedir.
ilgeç kelimesinin tersten yazılışı çegli diziliminde gösterilir.