ilinek
a. fel. Bir şeye zorunluluk sonucu bağlı olmayan, onun özünde bulunmayan, rastlantı ile olan nitelik, araz.
ilinek İng. accident
(Lat. accidens = rastlantısal olan, çıka gelen) : 1. Bir nesneye zorunlu olarak bağlı olmayan, onun özünde bulunmayan; rastlantı ile olan nitelik. // Platon-Aristoteles açımlayıcısı Yeni Platoncu Porphyrios, Eisagogé adlı yapıtında ilineği şöyle tanımlar: "Konu (özne) değişmeksizin ortaya çıkabilen ya da yok olabilen şey." Bu tanım sonradan bütün mantıkçılarca kabul edilmiştir. İlinekler iki türlüdür: Ayrılır ve ayrılmaz ilinekler. (Ör. Uyumak insan için ayrılır bir ilinektir.- Kara renkli olmaksa, zenci için ayrılmaz bir ilinektir.) 2. (Aristoteles'te) Bir konuya bağlı olan ve o konu olmadan kendisi var olamayan şey; kendi başına var olamayan, bir taşıyıcıyı, bir tözü gerektiren şey; tözün niteliği.(Ör. Aklık nesneden bağımsız olarak var olamaz.) Karşıtı ve bağlılaşık kavramı: bk. töz
ilinek İng. accident
Bir nesnenin ikincil ve öze ilişkin olmayan özelliği.
ilinek için benzer kelimeler
ilinek, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
i harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'i', 'l', 'i', 'n', 'e', 'k', şeklindedir.
ilinek kelimesinin tersten yazılışı kenili diziliminde gösterilir.