ilme
a. İlmek işi.
ilme
1. Halı ya da dokuma dokunurken atılan düğüm, ilmek: Bu halının bir sırasında 600 ilme var. 2. Halıya düğümlenen renkli iplerin her biri.
ilme
Tarla sürerken sabana takılan taş, kaya vb. şeyler.
ilme
Suyun buzlaşmaya başlamış durumu.
ilme
Diken; zerdali, erik vb. meyvelerin dikeni.
ilme
1. Yırtma, parçalama. 2. bk. ilmek (I)-1. 3. İtme.
ilme
Dikme.
ilme
Dokunmak, değmek, rastlamak
ilme
Tarlada sabana takılan taş, ağaç kökü vb.
ilme
Düğüm.
ilme
1. Halıyı oluşturan düğümlerden her biri. (Beyköy *Şarkikaraağaç, Gönen -Isparta; Yeşilova *Aksaray, *Bor -Niğde; *Bünyan -Kayseri) 2. Kalın urgandan yapılan düğüm. (Yayla, İnönü -Eskişehir)
ilme
1. Teğel. 2. İlmik, düğüm, iğreti düğüm.
ilme, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
i harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'i', 'l', 'm', 'e', şeklindedir.
ilme kelimesinin tersten yazılışı emli diziliminde gösterilir.