ilmiye
ilmiye Ar. ¤ilmiyye
ilmiye
İlmiye
a. din b. esk. 1. Din işleriyle uğraşan hocalar sınıfı: İlmiyeden bir zat. 2. Din işleriyle uğraşanların mesleği.
ilmiye
1. Osmanlılarda din, yargı ve öğretim işleriyle uğraşan devlet görevlileri sınıfı. 2. Bu gibi işleri yürütenlerin uğraşı.
İlmiye
Sakarya ili, Sapanca ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
ilmiye, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
i harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'i', 'l', 'm', 'i', 'y', 'e', şeklindedir.
ilmiye kelimesinin tersten yazılışı eyimli diziliminde gösterilir.