kelle

a. 1. Koyun, kuzu ve keçinin pişirilmiş başı. 2. Ekinlerde başak. 3. Külçe biçimindeki şeker: “Şekerin kellesi yetmiş üç kuruştan satılıyor.” -A. İlhan. 4. tkz. Baş, kafa.

İçine ceviz, fındık, pirinç konularak yapılan hamur tatlısı.

Sirkeli paça: Kelleyi çok severim.

Kere, kez.

Tepe, kelle

< Far. kelle: kelle; baş; başak; yüksek tepe

Uç

Koparılmış kafa, kelle // kelle koltoh: kelle koltuk // kelle paça: baş ayak, sakatat // kelli felli: kelli felli, fiyakası yerinde, eşraftan

Küçük bir halı türü. (Küçükkabaca *Uluborlu, *Yalvaç -Isparta)

Van ili, Timar bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

kelle için benzer kelimeler

kelle, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'e', 'l', 'l', 'e', şeklindedir.
kelle kelimesinin tersten yazılışı ellek diziliminde gösterilir.