kıt
kıt Ar. ®a§µ
kıt
kıt
kıt
kıt
kıt
kıt (I)
kıt (II)
kıt (III)
sf. 1. İhtiyaca yetmeyecek kadar az, bol karşıtı: O devirde bizim gibi henüz askere gitmemiş şoförler çok kıttı. -A. Gündüz. 2. Az, yetersiz (duygu, söz vb.): Sözü kıt bir adamdı. -Halikarnas Balıkçısı.
kıt
Kat, yan, ön : Senin kıtında benden kötü yok.
kıt
Yön, yakın : Tarlanın kıtında bir ağaç var.
kıt
Çelik çomak oyununda, değneğin hafifçe çeliğe değmesi
kıt
Isırma; ısırım. || kıt etmek: ısırıp koparmak || bir kıt iki fırt / yeddi fırt: kıtlama çay
kıt
Kıt, az bulunan
kıt (I)
bk. kat
kıt (II)
Kıtlık
kıt (III)
Aşık kemiğinin S şeklinde oyuk olan tarafı (bk. alçı)
kıt için benzer kelimeler
kıt, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'ı', 't', şeklindedir.
kıt kelimesinin tersten yazılışı tık diziliminde gösterilir.