kıt

sf. 1. İhtiyaca yetmeyecek kadar az, bol karşıtı: “O devirde bizim gibi henüz askere gitmemiş şoförler çok kıttı.” -A. Gündüz. 2. Az, yetersiz (duygu, söz vb.): “Sözü kıt bir adamdı.” -Halikarnas Balıkçısı.

Kat, yan, ön : Senin kıtında benden kötü yok.

Yön, yakın : Tarlanın kıtında bir ağaç var.

Çelik çomak oyununda, değneğin hafifçe çeliğe değmesi

Isırma; ısırım. || kıt etmek: ısırıp koparmak || bir kıt iki fırt / yeddi fırt: kıtlama çay

Kıt, az bulunan

bk. kat

Kıtlık

Aşık kemiğinin S şeklinde oyuk olan tarafı (bk. alçı)

kıt için benzer kelimeler

kıt, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'ı', 't', şeklindedir.
kıt kelimesinin tersten yazılışı tık diziliminde gösterilir.