kol
a. 1. anat. İnsan vücudunda omuz başından parmak uçlarına kadar uzanan bölüm. 2. Vücudunun bu bölümünü saran bölümü: Kara yağız oğlan yalandan gözlerinin yaşını pembe mintanının kollarına siliyordu. -O. C. Kaygılı. 3. Makinelerde tutup çevirmeye, çekmeye yarayan ağaç veya metal parça. 4. anat. Koyun, dana, kuzu vb.nde ön ayağın üst bölümü. 5. bit. b. Ağaçlarda gövdeden ayrılan kalın dal. 6. müz. Bazı çalgıların elle tutulan sap bölümü. 7. Koltuk, divan vb.nin yan tarafında bulunan dayanmaya yarayan parça. 8. Bir şeyin ayrıldığı bölümlerden her biri, dal (I), kısım, şube, branş: Türk Dil Kurumunun bilim ve uygulama kolları. 9. tar. Karakol: Lakin böyle kardan yolların örtüldüğü bu gecede, koldan korku yoktu. Rahatça eğlenebilirlerdi. -R. H. Karay. 10. İş takımı, ekip, grup: Öteki koldaki iki hamlacıdan birisi acınacak bir zayıflıktaydı. -S. F. Abasıyanık. 11. ask. Kanat: Sağ kol. Sol kol. 12. Dizi, düzen: Yürüyüş kolu. 13. den. Bir halat oluşturan bükülmüş lif demetlerinden her biri.
kol Fr. Branche
kol
1. Susuz dere. 2. Koyak, vadi.
kol
Kiler.
kol
İmza : Kolunuzu atınız.
kol
Kök, köken.
kol
1. Orman. 2. Yapılarda kullanılan on onbeş santimetre çapında dörtköşe biçilmiş ağaç.
kol
Avcılıkta gözetleme deliğinin çevresine ve bu deliğe giden yolun iki yanına konan çalı çırpı.
kol
Boynuzlu olması gerektiği halde, boynuzsuz ya da kısa ve kırık boynuzlu olan hayvan
kol
Kol// kol bacah: bk. kol kiç// kol kiç: kol bacak
kol İng. arm
İnsan ve bazı hayvanlarda omuzla bilekler arasında kalan kısmı.
kol İng. lever
kol İng. arm
Vücudun, omuz başından parmakların ucuna dek uzanan üyesi.
kol Fr. stolon
kol
Ortaoyunu adı çıkmadan önce dans, gösteri, benzetme ve her türlü oyun oynayan topluluklara verilen ad.
kol Osm. tâbi
(coğrafya)
kol Osm. adût
(biyoloji, tarım)
kol Osm. sâk-ı zahîf
(botanik)
kol, dal Fr. branche
(botanik)
kol İng. crank
Sinema Eski alıcı ve göstericilerde, aygıtı çalıştırmak için elle döndürülen, alıcı ya da göstericinin düzeneğini devindiren sap.
kol
Devlet buyruklarının ulaştırılmasında izlenmek üzere belirtilmiş kentler üzerinden geçen yollar: Anadolu'nun orta kolu, Rumelinin sağ kolu.
Ort. O.):Raks, temsil, taklit ve her türlü oyun oynanan topluluk.kol Osm. fışkın
bk. fışkın, sürgün.
kol İng. arm
İnsan etrafının ön parçası; omuzla bilekler arasında kalan parça.
kol
1. Taraf, yan, cihet. 2. El. 3. Devriye gezen asker, bekçi
kôl
Ağacın dibinden çıkan sürgünler.
Kol Osm. Saki zahif
Kol İng. Bras
kol için benzer kelimeler
kol, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'o', 'l', şeklindedir.
kol kelimesinin tersten yazılışı lok diziliminde gösterilir.