kopmak
(nsz) 1. Herhangi bir yerinden ikiye ayrılmak: Tel koptu. İp koptu. 2. Yerinden ayrılmak: Cezvenin sapı kopmuş. Düğme koptu. 3. Gövdeden ayrılmak: Ağacın dalları fırtınada koptu. Savaşta bacağı kopmuş. 4. mec. Birdenbire gürültülü veya tehlikeli olaylar birdenbire başlamak veya ortaya çıkmak: İçerde feryatlar koptu. -S. F. Abasıyanık. 5. mec. Bütün ilişkileri kesilip büsbütün ayrılmak veya uzaklaşmak: Daha on altısında bile değilken en yakın insanından, annesinden koparak çıkıp gitmişti evden. -A. Ümit. 6. mec. Kurtulmak. 7. mec. Çok ağrımak: Belim kopuyor. 8. hlk. Koşmak, hızla gitmek.
kopmak
1. Koşmak, hızlı gitmek. 2. Kalkmak, ayrılmak, çıkmak, gitmek.
kopmak
1. Koşmak. 2. Davranmak, atılmak.
kopmak
Koşmak
kopmak
Koşmak (Kırşehir)
kopmak
Parçalanmak, kopmak
kopmak
1. Ayağa kalkmak, haşrolmak. 2. Meydana çıkmak, zuhur etmek, neşet etmek, çıkmak. 3. Harekete geçmek, fırlamak, kalkmak
kopmak için benzer kelimeler
kopmak, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'o', 'p', 'm', 'a', 'k', şeklindedir.
kopmak kelimesinin tersten yazılışı kampok diziliminde gösterilir.