kor
a. 1. İyice yanarak ateş durumuna gelmiş kömür veya odun parçası. 2. mec. Büyük acı, üzüntü, sıkıntı, dert: Kimseye göstermedikleri bir kor yanar içlerinde. -Ç. Altan. 3. sf. mec. Kırmızı renkli: Gül tenli, kor dudaklı, kömür gözlü, sürmeli. -Y. K. Beyatlı.
kor
1. Sıra, dizi, altın dizisi. 2. Yapıda aynı boyda taşlardan yan yana dizilerek yapılan bir sıra : Bizim kapı dokuz kordur. 3. Biçilmiş ekin demetlerinin yığın yapmak için kümelenmiş durumu. 4. Odun yığını. 5. Eşyayı üst üste koyarak yapılan düzgün yığın. 6. Satır : Ceza olarak yüz kor yazacaksın.
kor
1. Katır çanı. 2. Köpeklerin boynuna takılan çıngırak.
kor
Dere.
kor
Kör.
kor
Tahıllarda görülen sürme hastalığı.
kor
Sin, gömüt
kor
Kağnı.
kor
Yapıda aynı boyda taş ya da tuğlaların yan yana konulmasıyla oluşan sıra, dizi.
kor
Kör; kapalı; çıkmaz. || kor duman: göz gözü görmiyecek derecede toz; sis; duman vb. || kor olaydım: acıma sözü || kor araba: kağnı arabası
kor
Kör, ama
kor İng. cor, İng. core
anat. 1. Kalp. 2. Öz yapı. 3. hlk. Yoğurt mayası.
kor, (kur (I))
Duvar taşlarında bir sıra, dizi
Kor Köken: T.
Cinsiyet: Erkek 1. İyice yanarak ateş durumuna gelmiş kömür veya odun parçası. 2. Kırmızı. 3. Sıra, dizi, altın dizisi. 4. Dere.
kor için benzer kelimeler
kor, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, r harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'o', 'r', şeklindedir.
kor kelimesinin tersten yazılışı rok diziliminde gösterilir.