koro
a. (ko'ro) müz. Tek veya çok sesli olarak yazılmış bir müzik eserini seslendirmek için bir araya gelen topluluk: Her halkevinde müzik öğretmenlerinin kurduğu korolar vardı. -N. Cumalı.
koro Fr. Koro Syn. so in tclıan
koro İng. chorus
1. Ezgili ya da esgisiz ve tartımlı sözleri uyumlu bir biçimde birlikte söyleyen topluluk. 2. Antik Yunan tiyatrosunda önce dans edilen yere sonra da ezgili dansa ve bir de bunu yapanlara verilen ad.
koro İng. choir
Apsisle çapraz şahın arasında, kilise korosunun oturduğu kare kesitli bölüm.
koro İng. chorus
1. Toplu olarak melodili ya da ritimli sözleri söyleyen topluluk. 2. Yunancada önce dans edilen yere, sonra da şarkılı dansa ve bir de bunu yapanlara verilen ad. Antik tragedyada birbirlerine benzeyen ezgilerde seslerini birbirine uyumlayan ve dramatik olayın kahramanı karşısında onu gözleyen, yorumlayan, değerlendiren, kimi kez de olaya karışan topluluk. 3. Koronun bölümleri: Parodos (Giriş ezgisi-Kommos) (yakınma ezgisi-hareketlerle) Stasiman (olanları saptama ezgisi) - Exodas (Çıkış çizgisi). 4. Ortaçağda dinsel yapıtlarda ayrı ayrı bölümler arasında anlatım (epik) biçimde korolar vardır. 5. Elizabeth Tiyatrosunda ya da Shakespeare'de Koro adlı tek bir oyuncu, çok kez soytarı rolünde. 6. Klasik yapıtlarda koro, antik yapıtların etkisi altında yeniden kullanılmıştır. Örnek: Schiller: "Braut von Messina" (-Messina'lı Gelin).
koro için benzer kelimeler
koro, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, o harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'o', 'r', 'o', şeklindedir.
koro kelimesinin tersten yazılışı orok diziliminde gösterilir.