mahfil
mahfil Ar. ma§fil
a. esk. 1. Toplantı yeri: Merdivenleri inerken öğretmenler arasında, gençlik mahfilinde kimlere güvenilebileceğini gözden geçirdi. -N. Hikmet. 2. Toplanmış kimseler. 3. din b. Camilerde parmaklıkla ayrılmış yüksek yer.
Mimarlık) Camilerde müezzinlere ve padişahlara ayrılmış yüksekçe bölüm. a. bk. hünkâr mahfili.
mahfil, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
m harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'm', 'a', 'h', 'f', 'i', 'l', şeklindedir.
mahfil kelimesinin tersten yazılışı lifham diziliminde gösterilir.