mahkeme

mahkeme Ar. ma§keme

a. huk. 1. Bir yargıçtan veya bazen savcı ve yargıçlardan oluşan bir kurulun, yargı görevini yerine getirdikleri yer, yargı yeri, yargıevi, mahkeme kapısı: “Mahkemenin elinde bu iddiaları yalanlayacak bir belge yoktu.” -T. Buğra. 2. Duruşma: Mahkeme tam yedi yıl sürdü.

mahkeme

bk. mahgeme

mahkeme

yargılık.

Mahkeme İng. Tribunal

---

mahkeme için benzer kelimeler

---

mahkeme, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca, m harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'm', 'a', 'h', 'k', 'e', 'm', 'e', şeklindedir.
mahkeme kelimesinin tersten yazılışı emekham diziliminde gösterilir.