ölüm

a. 1. Bir insan, bir hayvan veya bitkide hayatın tam ve kesin olarak sona ermesi, ahiret yolculuğu, ebedî uyku, emrihak, irtihal, memat, mevt, vefat: “Çenesinde babamın ölüm günü gördüğüm asabi buruşmalar var.” -Y. Z. Ortaç. 2. Ölme biçimi: Yanarak ölümü, feciydi. 3. İdam cezası: Ölüme mahkûm oldu. 4. ünl. Ölmesi istenen canlı için kullanılan bir söz: Zalimlere ölüm! 5. mec. Sona erme, yok olma, ortadan kalkma: Küçük sanayinin ölümü.

Çit.

Ölüm. || üsdüne ölüm etmek: ölürcesine sevmek

Canlılarda yeniden başlamamak üzere bütün hayatî olayların son bulması. Mortalité.

Ruhun gövdeden ayrılmasıyla açıklanan evrensel halk inancı. (Ölüyü arıtmak ve öte dünyadaki hayata hazırlamak amacıyla birçok işlemlere başvurulmaktadır.) bk. arınma, öteki dünya.

(biyoloji)

Canlılarda bütün hayati olayların son bulması.

Bir canlının beyin, solunum ve dolaşım faaliyetlerinin dönüşümsüz olarak durması, tüm organ ve dokularındaki hücrelerin fiziksel ve kimyasal etkinliğini kaybetmesi nedeniyle yaşamın sona ermesi, eksitus, mors.

Yeniden başlamamak üzere, bitki ve hayvanlarda, bütün hayatsal olayların son bulması.

vefât. ~ e bağlı harcama: ölüme bağlı tasarruf.

ölüm için benzer kelimeler

ölüm, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, ö harfi ile başlar, m harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'ö', 'l', 'ü', 'm', şeklindedir.
ölüm kelimesinin tersten yazılışı mülö diziliminde gösterilir.