ölüm
a. 1. Bir insan, bir hayvan veya bitkide hayatın tam ve kesin olarak sona ermesi, ahiret yolculuğu, ebedî uyku, emrihak, irtihal, memat, mevt, vefat: Çenesinde babamın ölüm günü gördüğüm asabi buruşmalar var. -Y. Z. Ortaç. 2. Ölme biçimi: Yanarak ölümü, feciydi. 3. İdam cezası: Ölüme mahkûm oldu. 4. ünl. Ölmesi istenen canlı için kullanılan bir söz: Zalimlere ölüm! 5. mec. Sona erme, yok olma, ortadan kalkma: Küçük sanayinin ölümü.
ölüm Fr. Décès
ölüm Fr. Mort
ölüm
Çit.
ölüm
Ölüm. || üsdüne ölüm etmek: ölürcesine sevmek
ölüm İng. death
Canlılarda yeniden başlamamak üzere bütün hayatî olayların son bulması. Mortalité.
ölüm İng. death
Ruhun gövdeden ayrılmasıyla açıklanan evrensel halk inancı. (Ölüyü arıtmak ve öte dünyadaki hayata hazırlamak amacıyla birçok işlemlere başvurulmaktadır.) bk. arınma, öteki dünya.
ölüm Osm. vefât
(biyoloji)
ölüm İng. death
Canlılarda bütün hayati olayların son bulması.
ölüm İng. death
Bir canlının beyin, solunum ve dolaşım faaliyetlerinin dönüşümsüz olarak durması, tüm organ ve dokularındaki hücrelerin fiziksel ve kimyasal etkinliğini kaybetmesi nedeniyle yaşamın sona ermesi, eksitus, mors.
ölüm İng. death
Yeniden başlamamak üzere, bitki ve hayvanlarda, bütün hayatsal olayların son bulması.
Ölüm
vefât. ~ e bağlı harcama: ölüme bağlı tasarruf.
ölüm için benzer kelimeler
ölüm, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
ö harfi ile başlar, m harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'ö', 'l', 'ü', 'm', şeklindedir.
ölüm kelimesinin tersten yazılışı mülö diziliminde gösterilir.