ot
a. 1. bit. b. Toprak üstündeki bölümleri odunlaşmayıp yumuşak kalan, ilkbaharda bitip bir iki mevsim sonra kuruyan küçük bitkiler: Etrafımızda uzun otlar, yalçın kayalar vardı. -A. Gündüz. 2. sf. Bu bitkilerle yapılmış veya bu bitkilerle doldurulmuş: Ranzalardan birinin üst yatağında bir ot şilte üzerinde, soyunmadan uzanan ve iki eli ensesinin altında düşünen ben. -N. F. Kısakürek. 3. esk. Zehir. 4. esk. İlaç. 5. argo Esrar.
ot
1. Göz hastalığını iyileştirmek için kullanılan ev ilacı. 2. Enfiye.
ot
Barut.
ot
Kılları yok etmekte kullanılan sıçanotu ve kireç karışımı.
ot
Ezilerek meşe külü ile karıştırılmış tütün.
ot İng. herb
Toprak üstü gövdeleri genelde yeşil renkli olan ve ikincil kalınlaşmanın olmadığı bitkiler.
ot
hlk. 1. İlaç. 2. Hayvan yemlerinin tümü.
ot, (ot yat, ot yam)
1. İlaç. 2. Kokulu tohumlar, baharat.
ot, 2 karakter ile yazılır. Ayrıca,
o harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'o', 't', şeklindedir.
ot kelimesinin tersten yazılışı to diziliminde gösterilir.