özel
sf. 1. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan, spesiyal: Aşçının özel yemeği. 2. Benzerlerinden ayrılmasını sağlayan bir özelliği olan, spesiyal. 3. Bir kişiyi ilgilendiren, hususi, zatî: Özel bir diyeceği varmış gibi koluma girdi sokakta. -N. Cumalı. 4. Devlete değil, kişiye ait olan, hususi, resmî karşıtı. 5. Dikkate değer: Özel bir ilgi gösterdi. 6. Ayırt edici bir niteliği olan. 7. Her zaman görülenden, olağandan farklı: Özel durumları da göz önüne alalım.
özel Fr. Spécifique
özel İng. custom
özel İng. private
özel İng. special
özel İng. special
1. Genelden ayrı olan; bir nesneler öbeğine ya da tek bir nesneye özgü olan. 2-(Mantıkta) Cinse karşıt olarak türle ilgili olan.
özel
husûsî. ~ kişi: husûsî şahıs. ~ töre: husûsî hukuk.
Özel Köken: T.
Cinsiyet: Kız 1. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan. 2. Devlete değil, kişiye ait olan. 3. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer.Cinsiyet: Erkek 1. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan. 2. Devlete değil, kişiye ait olan. 3. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer.
özel için benzer kelimeler
özel, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
ö harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'ö', 'z', 'e', 'l', şeklindedir.
özel kelimesinin tersten yazılışı lezö diziliminde gösterilir.