parça

a. 1. Bir bütünden ayrılan, ayrı sayılan veya artakalan şey: Yolun bu parçası bozuk. 2. Bir bütünden kopma, kırılma, yırtılma vb. yoluyla ayrılmış bölüm, lime: “Alınacakları bir gece önceden küçük bir karton parçasına yazmıştır.” -H. Taner. 3. Birkaçı bir araya geldiğinde bir bütünü oluşturan şeylerin her biri, modül: On parçadan yapılmış bir oda takımı. 4. Tane: Üç parça elbiselik kumaş. 5. Pasaj: “Hayatımın en acı ve tatlı saatleri bunun başında geçti, eserimin en güzel parçalarını onun kenarında yazdım.” -R. N. Güntekin. 6. Müzik eseri. 7. Nesne: “Bu defaki gidişimizde, eşyamızın arasında taç gibi değerli bir parça da vardı.” -A. Kutlu. 8. mec. Küçümseme ve değersiz sayma bildiren bir söz: “Bir çoban parçasısın, olmasa bile koyun / Daima eğeceksin başkalarına boyun” -K. Kamu. 9. argo Güzel, alımlı kız veya kadın.

Para.

Parça// parça pillik: paramparça

bk. öge

1. Yazılı bir yapıttan alınmış bir bölüm. 2. Bir kısmı yitirilerek yalnızca bir bölümü kalmış olan yapıt.

(Resim, Heykel, Mimarlık) 1. Eski bir yapıtın bize kalan parçası. 2. Kırılmış bir heykelin her parçası.

1. Bir eğri ile bir kirişinin sınırladıkları alan. 2. iki koşut düzlem arasında kalan yuvar parçası. 3. E bir gerçek doğrusal uzay ve a, (…)iki durgan nokta olduğunda, R den E ye (…)işlevi altında, [0,1] aralığının görüntüsü.

Biçimlendirilmiş, işlenmiş ya da hiç işlem görmemiş her türlü metal nesne.

(matematik)

1. Yazılı bir yapıttan alınan bir bölüm. 2. Tümü değil de bir bölümü bize kalabilmiş yapıt. Örn. Büchner'in "Woyzek".

Bir yapıtın, iyesine özgü özellikleri taşıyan bölümü.

Bir yazının ya da yapıtın içinden alınan herhangi bir birim.

Ayakkabı altına çakılan gön. (*Yalvaç -Isparta)

parça için benzer kelimeler

parça, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, p harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'p', 'a', 'r', 'ç', 'a', şeklindedir.
parça kelimesinin tersten yazılışı açrap diziliminde gösterilir.